W septemberskim wudaću Rozhlada namakaja so wjelorake zajimawe přinoški, na přikład interview ze zamołwitej za přełožki do ladinšćiny – jedna so wo rěč, kotraž wuchadźa z retoromaniskeje rěčneje swójby a kotruž nałožuja na sewjeru Italskeje, předewšěm w Južnym Tirolu, regionje Trentino a w prowincy Belluno – a praša so mjez druhim za statusom, kotryž rěč dźensa ma a kak so na wobswět přiměri. Kak Ladinjanki a Ladinjenjo swoju maćeršćinu widźa a po kotrym wašnju nowe wurazy stworja?

Dalši přinošk wěnuje so prašenju, wotkal tele dny w Delnjej Łužicy pěstowany nałožk łapanja kokota pochadźa a kotre prjedawše praktiki za tym tča.

Nowa serija k dotal zdźěla dewastowanemu Miłorazej so zahaji, kotraž w prěnim dźělu z wočomaj Kita Lorenca rozdźělny wobraz wo domiznje pomina a z tym drjebjenje přirody, domow, zrosćeneje zhromadnosće – abo skrótka: domizny – rysuje. Wobswětlenje njenasytneho koncerna, kiž ze chcyćiwosće za brunicu a honjo za profitom samo kěrchow z ćěłami a narownymi kamjenjemi dwójce přepołožić da.