„Kaki chudy, tristny swět by my měli, gaby wšuźi jano licyła wužytnosć?“ Wo tym, hdźe rjanosć nachadźamy a kotru rólu estetiski faktor rěče hraje, pisa Jill-Francis Ketlicojc a wujasnja při tym zwisk mjez wuměłstwom, rěču a rjanosću.

Wo lěsnym duchu w serbskich kulturnych tradicijach wozjewja Susanne Hozyna zajimawe dopóznaća, kotrež njejsu jenož za znajerjow bajkow zajimawe, ale tež tehdyši swětowy wobraz a powšitkowne towaršnostne přeswědčenja rysuja. „Njebě to susodźic dźěd, kiž wječor w lěsu wo zastup prosy – ale demon, kiž po swojim wašnju sudźi a pokući.“

Wodorunje: 3 ćěłozwučowanje, 6 nic šěrokej, 7 dźěl dnja, 8 pospěšeny běh, 11 rjejić, 11 wuchodoafriski kraj, 15 censury, 16 jendźelsce dźensa

Padorunje: 1 žeńtwa, 2 rěka přez Mnichow, 3 wjes w Delanach, 4 zadni dźěl nohi, 5 žónske předmjeno, 9 z nim prjedy w šuli pi­sachu, 10 kupa Balearow, 12 interpunkciske znamjo, 13 ćmičkać skrótšene

Wodorunje: 3 hudźbnik, 5 je chce kopar třělić, 6 nic křiwy, 7 lutowaca při přetrjebje, ale tež sypaca, 10 filmowe myto USA, 13 wón steji na čole katolskeje cyrkwje, 14 čěske město dechovki, 15 dobry pokiw

Padorunje: 1 žeńtwa, 2 spěw jednotliwca, 3 mjeno psa, 4 starobny pjenjez, 8 zadni dźěl nohi, 9 družina žita, 11 dospołnje, połnje, 12 dźěl dnja