Čehodla by młody čłowjek dźensa hišće jako žurnalist dźěłać chcył? Wotmołwu na prašenje sym połdra lěta pytał. A namakach wjace hač jenož jednu. Žurnalist, to je w dalokich dźělach našeje towaršnosće tajke něšto kaž wudmo; nowinarstwo častohdy jenož wot knježerstwa předpisany blabla. „Nowinarstwo łžow“ je najpopularniše wopřijeće, za wšěch tych, kiž so za to zajimuja, što so w našej towaršnosći stawa, kotřiž so kritisce z tym rozestajeja. Žurnalizm, to njeje jenož rozprawa wo něčim, ale zdobom tež rozestajenje z něčim. Hdyž w našim wječorniku wšědnje „přilopk“ čitaće, potom je to runje to – rozestajenje. Měnjenje, kotrež awtor tam formuluje, te je jeho, nichtó njeje jemu ničo předpisał. To­hodla čitaće wo samsnej tematice tež wšelakore měnjenja. Je na wami sej wubrać, kotra z argumentacijow so do wa­šeho žiwjenskeho wobraza lěpje hodźi, abo hač swój wobraz wo žiwjenju snano tola raz kritisce reflektujeće.