Zrudźaca powěsć je do našeje redakcije dóšła, zo je Jurij Šěrak z Lejna dnja 17. oktobra 89lětny zemrěł. Wjele lět bě wón jedyn z nas, naš spušćomny kolega. Dokładnosć rěče bě jemu wažna. Hněwaše so na zmylki a njedostatki, kotrež běchu ze zwjeršnosće nastali abo kiž zaležachu na njekritiskim nałožowanju wobchadneje serbšćiny.
Po maturje 1953 studowaše Jurij Šěrak w Lipsku slawistiku – serbšćinu, pólšćinu, čěšćinu a rušćinu. Chór Sorabije, kotryž haješe přećelske styki z Olomoucskimi studentami, je wón jako spěwar sobu zesylnjał. Po studiju přińdźe diplomowy slawist do runje załoženeho serbskeho nakładnistwa w Budyšinje, zo by jako lektor za rjanu literaturu skutkował. To činješe dobrych pjeć lět. Něhdźe pjatnaće knihow bě tehdy lektorizował, mjez druhim „Wowku“ Boženy Němcoveje, Jana Nerudowe „Małostronske powědančka“, „Boži woheń“ Mikławška Andrickeho, „Bjedrich Radlubin powěda“, Antona Čechowowu „Njewjestu“ a „Hwězdy nad bjezdnom“ Marje Kubašec.