Před něšto časom dóńdźe ke mni naprašowanje slědźerja z Łaza. Chcyše wědźeć, w kotrej korčmje staj so Handrij Zejler a Korla Awgust Kocor zetkałoj. Cyle njewoprawnjene wšak tute prašenje njeje.

W jubilejnym lěće 1922 měješe Ota Wićaz, kiž sta so bórze z najlěpšim znajerjom žiwjenja a tworjenja basnika, swjedźenski přednošk na Maćičnym zarjadowanju w Budyšinje. Rěčeše w nim tež wo zetkanju basnika a hudźbnika: „Kak wysoko sebi Zejler tutoho přećela wažeše, widźimy z toho, zo jemu, hdyž běše so Kocor 1844 na prěni wopyt pola njeho připowědźił, hač do Psowjow napřećiwo dźěše.“ Arnošt Muka jeho tehdy ani njeskorigowa. Bě mjenujcy sam we wozjewjenju Jana Bjaroweje zběrki ludowych pěsni w Maćičnym časopisu 1894 mylnje pisał, zo bě tón z wučerjom w Psowjach. A naposledk čitamy tež w knize „Handrij Zejler a jeho doba“ – raz, zo bě Bjar wučer w Psowjach (str. 150), a dale zady, wučer we Łupoji (str. 235).