Ze želbiju sej zuby rjedźić
Juhu, skónčnje smy sej zaso jónu wulećeli – a to z busom! To bě wulke wjeselo mjez dźěćimi předšulskeje skupiny Budyskeje Serbskeje pěstowarnje „Jan Radyserb-Wjela“.
„Seife“! Zas a zaso!
Měnjenja
Fota: SN/Božena ŠimanecTo bě ći šćebotanje we Wodowych Hendrichecach. Njeje lochko so přesadźić, hdyž 90 a wjace dźěći a młodostnych napřemo rěči, woła abo spěwa. A potom: klak, klak, klak – po blidotenisowej plaće buliki skakaja. Na kóncu rži ze šmóratkow tón abo tamny hit po naměsće. Wšojedne, w „Seife“ je rjenje, kóžde lěćo zas. Tola čitajće sami, što su mi dźěći powědali.
Benedikt Hicka: Najlěpje so mi we Wodowych Hendrichecach kupjel pod hołym njebjom lubi. Tam skoro kóždy dźeń kupać chodźimy. Móžemy tež na sportnišću kopańcu a volleyball hrać. W skupinje, w kotrejž sym, bohužel nikoho njeznaju. Je pak tež derje jónu nowe dźěći zeznać. Disko, na kotrejž smy byli, běše w porjadku, njeje pak dołho trała.
Max Kubaink: Najradšo mam tu skupinske dźěło. To dyrbiš so z tamnymi mustwami wubědźować, a najlěpše dóstanje potom najwjac dypkow. Na kóncu dóstanje mustwo z najwjace dypkami myto. Tučasnje dźěłamy runje na wideju, štož je hłowny nadawk w tymle tydźenju. Dźěło w mustwje so mi lubi, znaju tež mnohich z tych, kotřiž su w našej skupinje.
Hubu začinić a swěcu zaswěćić
Filomena Brězanec: To běchu lóštne dny. Smy klanki za naše hry sami paslili. Najprjedy smy sej je wumyslili, po tym narysowali, na kóncu smy je wutřihali a na šašlikowe štabiki zlěpili. Nó haj, a ja sym wšitkich hosći postrowiła. Dyrbjachu jeničce hubu začinić a my swěcu zaswěćić. A hižo je so dźiwadło započało.
Felix Brandt:
Sym za druhe dźěćo zaskočić dyrbjał. To pak njebě ćežko. Hrał sym hajnika a wódneho muža.
Konstantin Untch: Mi je so wšitko jara lubiło. To bě woprawdźe rjana ideja. Sym rybičku hrał. A hrónčko za powědančko z princesnu a jeje přećelemi sym sej wumyslił a rěčał. Běše rjenje, zo su tež dźěći pódla byli, kotrež nětko bórze do 1. lětnika přińdu. Tak sym nowych přećelow zeznał.
Lotta Wjelic: Poprawom dyrbješe Oskar na gitarje hrać. Tón pak to chcył njeje. Tak sym ja na njej hrała. Bě chětro ćežko te porsćiki prawje hibać. Hrała sym tež hišće palčika a rybu.
Oskar Šabel:
Sym so rady wo swěcu starał a klanki paslić je so mi tež lubiło. Hrał sym lutka a policajske awto. Na spočatku smy za płachtu žortowali. To sym tež pódla był.
Knihu samaj wudałoj
Lube dźěći a wězo tež lubi starši,
Branko a ja smój raz něšto cyle nowe wuspytać chcyłoj – samaj knihu w interneće wudać. Smój při tym wjele nowych ludźi zeznałoj a wjele pomocy dóstałoj. Po šěsć měsacach předleži nětko tež serbska kniha za was: Dolina při rěce – Mali přećeljo. Pola firmy Amazon je móžno, knihi tež sam předawać – ale nic za wšitke rěče. Wokomiknje namakaće tam rjany pisany serbski ebook, pytajće prosće raz za „serbska kniha“ abo za „dobru nócku“. Nimo toho je so namaj poradźiło, słuchoknihu k tomu zapodać. To rěka, zo namakaće ju na Audible, iTunes a Amazon. Hdyž smój zhoniłoj, zo je so to poradźiło, smój so jara wjeseliłoj!
A wo čo tam dźe? Su to mali přećeljo: myšce Měrka a Kiki, šwinc Dorian, zajac Ferdi a sowa Luna. Woni dožiwjeja wšelake dyrdomdeje. Šwinc Dorian trjeba skónčnje nowe bydlenje, dokelž je pola njeho tak włóžne. A myška Měrka widźi něšto žołte, štož na rěce płuwa. Što móhło to być? Derje, zo sej mali přećeljo mjez sobu pomhaja.
Na swjatu Marku spominali
To běše krasne pućowanje. Chceće wědźeć dokal? Nó, na Lipicu. To je prózdnjeńca njedaloko Wotrowa. Kóžde lěto tam dźěći Wotrowskeje pěstowarnje „Dźěćacy raj“ znajmjeńša jónu pućuja. Lětsa su tam byli wosrjedź julija. Wosebitosć teje městnosće je prózdnjeńca z postawu swjateje Marije. Tam su dźěći ju počesćili a stajili kwětki do wazy. Rady su tež paćer wuspěwali a próstwy zanjesli. Po tym su so tam zabawjeli a hry hrali. A wobjed pod starymi štomami je wšitkim wosebje derje zesłodźał. Tón je dźěćom a wšitkim kubłarjam Ralbičanska kuchnja na přewšo rjany blečk přiwjezła. Tekst a foće: Hańžka Nawcyna
Čińće sobu!
Mytujemy najporadźeniše rysowanki a jědnatki
rysowance a jědnatce: Hana Šmitec a Halina Hejduškecpryskanje z wodu pisany bul leći přez wulki šěroki pool wjeselokrasna słónčna róža kćěje słóncu žołta wšu lubosć wona wuprudźa radosć
Nimale štwórty tydźeń lětnich prózdnin je hižo nimo. Sće sej něhdźe dojěli abo skerje doma wostali? W našej domiznje móžeš tež tójšto dožiwić. Nabožne prózdninske dny, zabawu w Serbskim muzeju, wopyt w Smolerjec kniharni, płuwać w Handrikec haće, jahodki šćipać w Bušence, prózdninske lěhwo w Smjerdźacej ... To dawno njeje wšitko. Što pak, hdyž so dešćuje abo hdyž je wonka chłódno. Hdyž staršej chwile nimataj a hdyž su sej přećeljo wulećeli? Sydńće so za blido a rysujće něšto štož sće widźeli. K tomu napišće Jědnatku. To so wam cyle wěsće poradźi. Abo přidajće rysowance baseń, žorćik abo powědančko? Wjeselimy so na waše dopisy! A za najporadźeniše smy tež myto přihotowali. Milenka Rječcyna Pósćelće wšitko, hač do 15. septembra na Serbske Nowiny, Sukelnska 27, 02625 Budyšin. Hesło rěka: PRÓZDNINY 2021
Hwězda kiwa róžojta
Mamy hižo wjace hač połčas prózdnin. A tola dopominamy so hišće rady na naš posledni wulět jako 4. lětnik Chróšćanskeje zakładneje šule „Jurij Chěžka“. Wutoru do zakónčenja šulskeho lěto smy sej z busom do Ochranowa dojěli. Tam smy zeznali manufakturu hwězdow. Přećelna sobudźěłaćerka je nas witała a do rumnosće wjedła, kotraž ma formu hoberskeje hwězdy. Wobhladachmy sej najprjedy film wo nastaću manufaktury. Po tym podachmy so do krasneje rumnosće z hwězdami a přihladowachmy dźěłaćerkam při sfałdowanju a lěpjenju jednotliwych dźělow za swětoznatu Ochranowsku hwězdu. Skónčnje smědźachmy sami, kóždy swoju hwězdu paslić. Naposledk so na hrajkanišću w předewzaću hišće tak prawje wucychnowachmy. To běše jara rjane dožiwjenje a samo paslena hwězda budźe nas zawěsće kóžde lěto znowa na rjane wokomiki w zakładnej šuli dopominać. Wutrobny dźak tež našej lubej sekretarce, kotraž je spěšnje wšitko organizowała. A zo njebychmy to zabyli: w Ochranowje maja kóžde lěto ediciju hwězdow we wosebitej barbje. Lětuša je róžojta. Šulerjo 4.
Prěni dźěl „Podlěća“ po praprjemjerje znowa předstajeny
Na třoch dnjach (wot 2. do 4. julija) mějachu lětsa ludźo w Kamjencu, Žitawje a Lubiju składnosć, dožiwić koncert wosebiteho razu. Moto bě „675 lět zwjazk šesćiměstow – 800 lět Lubij – Hornja Łužica: słowjanska – sakska – europska“. Wotpowědnje zestajany bě tež program. Za słowjanskosć steješe prěni dźěl Korle Awgusta Kocoroweho oratorija „Podlěćo“, za Saksku Johanna Sebastiana Bachowy „Tönet, ihr Pauken! Erschallet, Trompeten!“ a za Europu „Te Deum“ Marca-Antoinea Charpentiera.
In memoriam Juraj Kubánka
Rowjenka a rowjenkaj dopominaja so na wuznamneho choreografa
„Juraj bě mi dobry, snano najlěpši, wučer na polu ludowych rejow. Njeběch přeco jeho měnjenja. Diskusije z nim pak běchu stajnje runohódne a njesměrnje płódne. Zaměr bě, wěcki hač k jadru dodnić. Wobkedźbować, připosłuchać a reje tež sam/sama praktisce nawuknyć je za to runje tak wažne kaž stare pisomne žórła studować. Jenož takle hodźa so tež za jewišćo wědomje wuměłsce předźěłać. Tak wostanu přeco awtentiske – to je snano najbytostniše dopóznaće, kotrež sym ze zetkanjow za sebje sobu brała.“
Theresa Jacobsowa, hudźbna
wědomostnica při Serbskim instituće
Wokoło noweje knihi Lukasa Rietzschela
Młody němski spisowaćel Lukas Rietzschel čitaše njedawno w domje Zastupnistwa Sakskeje w Berlinje ze swojeje druheje knihi „Raumfahrer“. Wona njeje kaž prěnička „Mit der Faust in die Welt schlagen“ w nakładnistwje Ullstein wušła, ale pola dtv.
