Ći jedni bychu jón najradšo cyłe lěto měli, druzy so jeho zdaluja kaž čert swjećeneje wody. Karnewal abo póstnicy abo pjaty počas – wšojedne kak jón mjenujemy a kak k tomu stejimy: norske činjenje docpěje tele dny swój wjeršk. W Njebjelčicach witaja jutře na druhi kapičkowy wječor, w Kulowje jutře popołdnju žony na dróhach ze swojim swjedźenskim ćahom knježa a póndźelu drje sej zaso tysacy ludźi znowa do Kulowa dojědźe, hdyž tam wulki róžowopóndźelny ćah po hasach poćehnje a mócne Kulow – helaw w kóždej póstniskej barje po zdaću bjez kónca klinči.

Byrgarska – konserwatiwna – strona ze­srjedź towaršnosće: Takle zastupjerjo AfD swoju stronu runje před kóždym mikrofonom prezentuja. To je manewer zamylenja. Hakle minjeny kónc tydźenja je kandidatka AfD za zastojnstwo zwjazkoweje kanclerki Alice Weidel w interviewje na dobry poćah k Björnej Höcke skedźbniła. Narěčana na sudniski rozsud, po kotrymž směš Höckeho „fašista“ mjenować, rjekny Weidel, zo awtoritu sudnistwow zasadnje do prašenja staja. Tohorunja móhła sej wona Höckeho jako zwjazkoweho ministra předstajić. Weidel bě naposledk w druhim zwisku signalizowała, zo so hižo dlěje wo to njeprócuje, so wot prawicarjow w swojej stronje distancować. Lětsa zhladujemy na 80. róčnicu kónca Druheje swětoweje wójny a chcemy 8. meju jako dźeń wuswobodźenja po móžnosći ze swjatkom woswjećić. Poprawom měła so towaršnosć prawicarskeho hibanja w AfD dla starosćić. Tola po tuchwilnych naprašowanjach by 20 procentow wšěch wolerjow stronu při­wšěm woliło. Za Němsku je tole hańba.

Dobra to ideja, ale wopačni ludźo – to słyšach hustodosć hižo před sydom lětami wokoło prěnich wólbow Serbskeho sejma. Dźensa so wuprajenje druhdy z pokiwom na kandidaturu reichsbürgera wudospołnja. Tež načolny kandidat najwjetšeje strony opozicije w Němskej ma problem, zo je w zwjazkowym sejmje něšto namjetował, štož drje něhdźe dwě třećinje ludnosće podpěrujetej, ale wuhlady na wjetšinu w parlamenće měješe jenož z podpěru „wopačnych“ ludźi.

W Serbach je hižo wjele lět nimale konsens, zo naš narodny kubłanski system wočiwidnje njefunguje, wšako lědma štó serbšćinu „porjadnje“ wobknježi. Do arsenala wěrnych politiskich njekorektnosćow słuša wuprajenje: Bjezporočne serbske teksty dóstawaš nimale jenož z pjera ludźi, kotřiž su za čas NDR do šule chodźili. Potajkim za čas systema, kotryž wobhladowaše wjele ludźi jako dobru ideju, ale z wopačnymi ludźimi na čole.

Běše něhdy knježk, kiž sonješe wo krales..., pardon, wo republice cyle za sebje. Hnydom po swjatočnej inawguraciji chcył přikazać, slědy stawiznow swojeho raja wuhładkować a wuporjedźić, spožčujcy krajej znowa wone wulke wono, kajkež je so pječa pozhubiło. Pioněrski duch złoteje doby, wobstajny nahon najprjedy do zapada a potom do swětnišća so wupřestrěwać, nóž při pasu a třělbu w ruce – to běchu hišće časy! Globus majkajo je sej snano wuwědomił, zo ­njeje jeho domizna scyła cyła Amerika, byrnjež nimale wšitcy pomjenowanje kontinenta za kraj nałožowali. Kak problem rozrisać? To dźe jednorišo hač ­deklaracija dawkow na piwowym podkładku: „Powjetšimy swój teritorij!“ Na tamnym boku wjetšeje wodźizny – „we have a small thing called ocean between us, right?“ – sej dalši egomana wšě porsty woblizujo rjekny: „Ekspansija? Cyle prawje, a smy dawno hižo započinali.“ Zajimawe wšak budźe wobkedźbować wuraz wobliča mistera prezidenta, přińdźe-li jemu k wušomaj, zo na tamnej stronje wótře wo tym rozmysluja, hač njebě předań Alaski něhdy snano tola zmylk.