Što je swójba a štó do njeje słuša? Po definiciji je to cyle jednore. Swójba je najmjeńša forma žiwjenskeho zhromadźenstwa. Štó pak do swójby słuša? Mnozy bychu­ rjekli, zo su to staršej a jeju dźěći. Je pak tomu přeco tak? Wotmołwu na tele prašenje dawaja dźěći a starši w ra­miku wustajeńcy, kotruž tuchwilu w Budyskim krajnoradnym zarjedźe pokazuja. Wobhladujo sej wobrazy, na kotrychž su widźeć wšitcy ći, kotřiž čuja so do swójby přiwzaći, dyrbju so smějkotać. Namolowane su tam swójba pinguina, słónčna róža z mnohimi kćenjowymi łopješkami, kotrež nana, mać a syłu dźěći zwjeseleja, abo su to nan a syn z gitaru na klinje a z maćerju pobokuo. Ze wšitkich wobrazow rěči wulka lubosć dźěći staršim a nawopak. Při tym njeje konste­lacija swójbow scyła jednora. Dźěći dźě su jeno zdźěla přiwuzne ze swójbu, w kotrejž bydla. A njejsu tež syn abo dźowka zwobraznjeneje maćerje, kotraž so sama wo holcu abo hólca stara. Ně, je to, zo bych definiciju dalši króć trjebała, žiwjenske zhromadźenstwo jednotliwcow ze wšelakich domjacnosćow.