Wo knihach a kniharni (12.08.16)

pjatk, 12. awgusta 2016
artikl hódnoćić
(0 )

Před wjace hač pjatnaće lětami čitach krótku delnjoserbsku powědku, kotraž mje hnydom zahori. Dźěše wo nócnu rozmołwu staršeho wudowca z přećelku wo tym, hač njeboha žona jeju nětko we łožu ležo widźi a što wo jeju počinanju měni. Wudowc so zakituje ze słowami swojeje žony: „To jo normalnje, až šesćźasetlětna wudowa jo poł tupa; ale muski we tych lětach­ jo hyšći derje na cajku.“ Tekst w jadriwej rěči a ze suchim humorom bě napisała někajka „Śołśic“. Znajerjo wšak hnydom wědźa, zo tči za tutym pseudonymom delnjoserbski farar Herbert Nowak. Jako so toho dowědźich, kupich sej jeho dopomnjenki „Moje pocynki a njepo­cynki“. Delnjoserbsce čitać mi lochko njepadny, ale bě to dobre zwučowanje. Nowakowa rěč je ludowa, často chowa so w jeho tekstach tajki šibały humor, kiž so mi wosebje lubi.

wozjewjene w: Wo knihach a kniharni
Prošu přizjewće so, chceće-li komentar podać

Serbska debata

nowostki LND