Na wopyće pola Serbskich bjesadow – 1. dźěl Hodźij

Stajnje zaso wo tym słyšimy, kak zamołwići na polu serbskeho kubłanja spytaja staršich a jich dźěći za dwurěčnu wučbu w šulach zdobyć, jich takrjec přeswědčić, zo bychu serbšćinu zachowali a w kónčinach wožiwili, hdźež je so mjenje bóle pozhubiła. Zo pak móže so próca wo wožiwjenje serbskeje rěče tež „deleka“ na bazy zrodźić, dopokazuja nam w Hodźiju. W tamnišej Bjesadźe ju zaso wuknu.

Započało bě so wšitko před wosom lětami, kaž Gerat Krawc – hłowny organizator Hodźijskeje Bjesady – rozprawja. Tehdy bě farar Christoph Rummel jako nowy duchowny do wsy přišoł. Zajimujo so za cuze rěče chcyše so tež ze serbšćinu bliže zeznajomić. W Hodźiju pak ju lědma­ dožiwi. Tak nasta myslička, zo móhli tola serbšćinu wuknyć a ju w tamnišej ewangelskej wosadźe zaso wožiwić, 72lětny Krawc rozprawja. „Čujachmy so zamołwići za serbsku rěč, byrnjež ju ani njewobknježili.“