Krótke wuwjedźenja z pjera wědomostnika-stawiznarja k jubilejej Do­mowiny w Delnjej Łužicy móža jenož k dalšemu přemyslowanju pohonjeć, hač bohate fakty a historiske podawki minjenych 70 lět posrědkować. Poměrnje wjele je so we wobłuku 100lětneho jubileja 2012 k dźěławosći Domowiny w Hornjej a Delnjej Łužicy publikowało, na přikład ze stron Manfreda Laduša resp. z pomocu přełožerja Erwina Hanuša samo tež w delnjoserbskej rěči (Domowina sto lět). To je kwalitatiwny postup, wobhladamy-li sej hornjoserbsku knihu Franca Rajša, hdźež je Delnja Łužica hišće dospołnje podrjadowanu rólu hrała (Stawizny Domowiny w słowje a wobrazu, 1987). W tym zwisku chcu dodać – a to słuša tohorunja do stawiznow –, zo su sej někotři na čole Zwjazka Łužiskich Serbow na zbožo dźensa wědomi, kak wažne je, před Delnjoserbami resp. w Braniborskej delnjoserbsce rěčeć (To pak su za čas NDR funkcionarojo Domowiny kaž Herbert Funka, dr. Gerd Kral, Jurij Grós a dalši tež hižo wědźeli). A z tym sym hižo při prašenju, kotrež snadź k dalšej diskusiji dowjedźe.