„Što radosć rjeńšu dawa, hač dróhu pućować“, ludowy spěw to, kotryž znaje tež Serb Jan Wjesela. 23lětny je so štwórtk na daloke pućowanje podał. Milenka Rječcyna rozmołwješe so z Radworčanom, tydźeń do jeho wotlěta.
Hišće před lětomaj sće wahał, so do wukraja podać. Nadobo pak sće tola lět do dalokeho kraja knihował. Čehodla?
Jan Wjesela: Běše cyle jednorje na času. Hižo po šuli běch wo tym rozmyslował. Loni běch so hižo jónu na pućowanje nastajił. Tola bratr je kwasował a tuž sym to wo lěto přestorčił. Nětko pak je rozsud padnył a sym njesměrnje wćipny na to, što mje wočakuje.
Sće sej lět do Vietnama knihował. Dokal Was puć powjedźe?
Jan Wjesela: Chcu sej Azisku zbližić. Mój lět powjedźe mje z Berlina direktnje do Saigona, do Vietnama. Tam wočerstwju so najprjedy štyri tydźenje. Chcu wosebje knihi čitać, kotrež sej sobu wozmu. Nětko so nadźijam, zo mi hišće něchtó online-abo za Serbske Nowiny dari. Te bych rady w cuzbje čitał. Pozdźišo pak chcu dale do Myanmara a Laosa. Snano hišće do Thailanda a wottam do Južneje Ameriki abo Awstralskeje.
To rěka, zo so scyła njebojiće?
