Jutrowna wodźička staru krej womłodźa.
Často so praji: Najrjeńše su jutry w Serbach. Njezadźiwa tuž, zo přijědu mnozy Serbja, kotřiž zwonka Łužicy bydla, rady domoj, zo bychu so ze swójbnymi kaž tež z dalšimi znatymi na najwažnišim swjedźenju cyrkwinskeho lěta zetkali. Wjetšinje Serbow, ewangelskim abo katolskim, su jutry wjace hač wodychnjenje. Je to swjaty tydźeń spominanja, hdźež stej smjerć a žiwjenje wosebje wusko zwjazanej. Tuž tónle wjeršk lěta na swoje wašnje swjeća a haja jón z mnohimi sta lět starymi nałožkami. Hladajo na to je jasne, zo su mnohe přihoty za dostojny swjedźeń zrowastanjenja trěbne.
Jutrowne spěwarki na ewangelskich wsach posrědkuja wobydlerjam w jutrownej nocy poselstwo. Wone tuž pilnje za to zwučuja. W Delnjej a srjedźnej Łužicy budu zaso jutrowne wohenje po krajinje sapać, za čož ludźo hižo nětko drjewo hromadźa.
