Rentnar a što potom? – wuměnkarsku swobodu wužiwać abo wužadanja přiwzać (7)
Někotři njemóža so tohole časa dočakać, tamni zaso nochcedźa scyła na njón myslić – na zastup do renty. Kajke maja wuměnkarjo žiwjenje abo starosće, to ze seriju „rentnar a što potom?“ bliže wobswětlamy.
Kurs serbšćiny bě jej pohon. Wučerka Cordula Jurkowa z Brězowki kładźeše wulku wažnosć na prěnje wokable, na wurjekowanje, na tradicije a nałožki. „Z wjeselom je wona nas wuwučowała. Takle sym serbšćinu nawuknyła“, Marlies Nagorka ze Slepoho dźakownje powěda. „To bě w lěće 2004 na Slepjanskej šuli.“ Zhromadnje z dalšimi zajimcami bě wona tam hornjoserbšćinu wuknyła. Pozdźišo, na starej Rownjanskej šuli, wuknješe pola wučerki Antje Krawcoweje z Choćebuza tež hišće slepjanšćinu. Dźakowano Rudijej Krawcej, kiž słušeše w meji 1999 k sydom załožerjam towarstwa Njepilic dwór Rowno, so wona cyłkej lěta 2006 přidruži.
