Wobrazowy zwjazk wo jónkrótnej krajinje z jeje serbskich stawiznach planowany

Wokoło 1720 nasta Sprjewiny móst južnje Delnjeje Hórki. Wulka woda jón lěta 1804 zniči. Hižo lětstotki wotboča při tejle ruinje Sprjewica. „Wona wotsala so tu prěni raz wot swojeje „maćerje“ Sprjewje“, praji hospodarski inženjer a zahority hobbyjowy historikar prof. dr. Eberhard Garbe z Wulkeje Dubrawy. Pod zwjazkowej dróhu B 156 bě sej sama rěčnišćo wutworiła. Sprjewica ćeče nimo hoberskeho duba nimo Wulkeho cyheloweho, Handrijoweho kaž tež Wulkeho Duboweho a Tomašoweho hata dale do Dobrošec. Pozdźišo dóstawa so dale přez Plusnikecy, Malešecy a Załhow (Salga). Wottam ćeče wona přez idylisku dubowu aleju.

Zhromadnje z diplomowym inženjerom Frankom Nürnbergerom ze Spitzkunnersdorfa kaž tež z fachowym lěkarjom za chirurgiju a hobbyjowym fotografom dr. Peterom Hennigom z Habrachćic dźěła Garbe na wobrazowym zwjazku wo stawiznach, krajinje a zajimawosćach podłu Sprjewicy. Hižo wjacore lěta wón čestnohamtsce intensiwnje slědźi. Hišće nazymu ma zwjazk w Hornjołužiskim nakładnistwje wuńć.