Po tym zo bě něhdyša serbska ćišćernja na Hornčerskej w Budyšinje zbankrotowała, přeměstni so jeje podružnik, digitalna ćišćernja Schleppers, njedawno na Sprjewinu hasu. Nětko su wšitke twarjenja wurumowane a čakaja na noweho wobsedźerja. Dźěl ansambla je jara stary a ma zajimawu historiju.

Wot starodawna steješe na sam­snym městnje podłu wuznamneje dalnodróhi, tak mjenowaneje „wysokeje“ abo „kralowskeje“ (Via regia), wjeduceje wot zapada na wuchod, wudwór (Vorwerk) wšelakich měšćanow. Znajemy wobsedźerjow z časa po Třicećilětnej wójnje, ale njezhonimy ničo nadrobniše k ležownosći hač do poslednjeje štwórće 18. lětstotka. 1786 namaka so w nowinje „Budissinische wöchentliche Nachrichten“ nawěšk wo přenajenju hosćenca „Złota króna“ na Hornčerskej. Tajkich priwilegowanych hosćencow měješe Budyšin na wšěch dwanaće. W nich smědźachu hosći hospodować, jim jědźe a nimo piwa wino a kofej porjedźeć. Dale poskićachu trěbne konjency a wězo tež picu. Tele hosćency tworjachu wažny dźěl tehdyšeje infrastruktury, wosebje podłu woneje wažneje zapadowuchodneje wikowanskeje trasy.