Ê Spokojna a dźakowna być je za mnje jara wažne. Małke wěcki wšědneho žiwjenja móža mi wjele mocy spožčić. Dźakowna sym za to, zo smědźachu naše dźěći wot naroda hač k šulskemu zachodej doma wotrosć, zdźěla škitane před medijowymi a towaršnostnymi wliwami, z kotrymiž mój mandźelski a ja přezjednaj njejsmoj. Dźakowna tež sym, zo smědźach swoje dźěći při wuwiću tak intensiwnje dožiwić. Rosćemy ze swojimi nadawkami, to móžu wobkrućić.

Za naju njeje ničo wosebiteho, zo mamoj šěsć dźěći. Njeje namaj přewjele, dokelž je so wšitko namakało. Wjeselo, stres, starosće k tomu słušeja a mje zesylnjeja. Wšědny dźeń ze šulskej wučbu, z hudźbnej šulu a mjeńšimi čestnohamtskimi nadawkami ma swój rytmus. Tež njewočakowanosće pola wosom ludźi njejsu njewšědne a maja so zmištrować.