fota: maria zahonec
L ovely, astonishing, overwhelming, stunning – tajke a podobne słowa wopisuja cyle derje krajinu a moje dožiwjenja w drje najchudšim kraju, w kotrymž dotal běch – Laos. Po tym zo běch so dosć słónca na kupach na juhu Thailandskeje nasrěbała, wjeselach so nětko na horiny, prózdnjeńcy a wodopady. Wšo to namakaš na sewjeru kraja. Tež rěka Mekong so přez kraj wije a na juhu wabi něhdźe tysac kupow, ja pak rozsudźich so za 30 dnjow bjez hektiki na sewjeru Laosa.
S woje pućowanje započach w stolicy Vientiane, kotraž přeswědča z francosko-kolonialnymi twarami, mnohimi kofejownjemi a měrnej atmosferu. Přilećiš-li z Bangkoka, kaž ja to činjach, zda so ći hłowne město Laosa skerje mjeńše być přirunajomne z Drježdźanami. Mekong twori tu přirodnu hranicu mjez Thailandskej a Laosom a je krasna kulisa za chowanje słónca, štož pak móžeš bjezdwěla tež we Vang Vieng wobkedźbować. Tam móžeš sej krasne chowanje słónca samo z balona nad horinami lubić dać. Jako backpacker pak rozsudźich so za tuńšu wariantu – z čerstwej sadowej brěčku při rěce.
