Bě to 1. awgusta 1969. Na wonym pjatku knježeše w Smjerdźacej čiłe žiwjenje. Wjes bě pyšena a na šćežorach smahowachu chorhoje. Byrnjež hišće čas žnjow był, sy tehdy­ wšěch wjesnjanow – tež z Łazka, Róžanta a ze Sernjan – ze swojimi dźěćimi swjedźensce zdrasćenych widźał. Wšitcy dźě chcychu być swědcy wažneho podawka. W zhromadnym dźěle su zmištrowali wulke wužadanje a sej natwarili pěstowarnju.

Mjez čestnymi hosćimi běštaj tež tehdyši předsyda Domowiny Kurt Krjeńc kaž tež prěni naměstnik předsydy Rady wokrjesa Kamjenca Gerhard Huhla. Wón wupraji swój dźak a připóznaće wšěm wobdźělenym třoch serbskich gmejnow. Kurt Krjeńc, kiž je patronat nad twarom přewzał, wuzběhny, „zo su sej wjesnjenjo z twarom swoje žiwjenje wobohaćili“. Kubłarkow napominaše, pěstowarnju njewobhladować jenož jako přebywanišćo za dźěći, ale ju měć za kubłanišćo serbskich dźěći.

Wjesnjanostka Smjerdźaceje a Łazka Marja Krawcowa w mjenje wšěch třoch gmejnow porěča a přepoda prěnjej nawodnicy Borborje Bartowej symbolisce wulki poprjancowy kluč.

Nahladnu pěstowarnju w jednym lěće natwarili