Foće: Katja Rauerowa
Spěwajo a z wjesołej mysličku podachmy so my, dźěći wulkeje skupiny pěstowarnje Worklecy „K wódnemu mužej“, spočatk oktobra pěši do směra na Chrósćicy. Po tym zo běchmy w pěstowarni hižo tójšto wo neplach zhonili, wopytachmy ekobura Ignaca Wjeselu. Na jeho polu čakaše na nas wulki dyrdomdej. Widźachmy ze směra Chrósćic hižo traktoraj přijěć. Knjez Wjesela nas wšitkich powita. Z wuběranskej mašinu za neple je sobudźěłaćer knjeza Wjesele jedyn rynčk nepli za nas wujězdźił. Rozsudźichmy so za čerwjenu družinu neplow z rjanym mjenom „Laura“. Kóždy z nas běžeše z małym bowom w ruce k rynčkej. Nětko zběrachmy neple do bowčka a hdyž bě tón połny, wusypachmy je do wulkeje kisty. To bě ći wjeselo! Hdyž běše kista po něhdźe dwěmaj hodźinomaj połna, běchmy na wšě 500 kilogramow neplow nazběrali. W kisće běchu po wulkosći wšelakore neple – mini, małke, hoberske, wulke a samo tajke, kiž wupadachu kaž wutrobička. Nadobo widźachmy, kak so nam wulka wuběran­ska mašina za neple bližeše. Knjez Wjesela powědaše nam, zo je wona nowa a zo dźe z njej wšitko wjele lěpje a spěšnišo.