fota: elias bětkaLoni powědaše mi mój dźěłowy kolega a přećel Matthias wo njesměrnje dołhim wubědźowanju z kolesom a zo chce so raz na tajkim wobdźělić. Ja jemu rjeknych, zo bych rady pódla był. Štóž je prěni w cilu, dyrbi tamnemu w hosćencu wo­bjed wudać. Dźěše wot stolicy Awstriskeje Wiena do Nizzy, rjaneho města na juhu Francoskeje. Kotru čaru při tym woliš, je wšojedne, dyrbiš jenož někotre wotrězki, tak mjenowane checkpointy, wotjěć a sej tam kołk wotewzać. Kóždy dyrbi so sam zastarać a nichtó njesmě wot druhich pomoc dóstać. Matthias a ja sej tež prajachmoj, zo njesměmoj žane fenki za přenocowanje wudać. Loni nazymu kupich sej tuž wubědźowanske koleso a wot toho časa trenowach. Přeco zaso podach so na dnjowske abo kónctydźenske 300kilometrowske wulěty. W Rudnych horinach abo Kyrkonošach znaju mjeztym kóždy blečk. Tež w Sakskej Šwicy wotydźenja pobych. Krosnował w tym času přewjele njejsym, štož je hewak mój wulki hobby – chcych dźě na kóždy pad před Matthiasom w cilu być.

25. julija 2020 tak daloko bě.