Mandźelskaj pola Radworja hońtwjersku šulu Kaponica wutworiłoj

Štóž chce w Němskej na hońtwu hić, dyrbi najprjedy raz dowolnosć za to złožić. Tak chcedźa zawěsćić, zo jenož derje wukubłani ludźo tele wosebite rjemjesło wukonjeja. Puć k požadanej dowolnosći njeje cyle jednory – tohodla wopisuja w ludnosći wukubłanje na hajnika-hońtwjerja tež jako „hońtwjersku“ abo „zelenu maturu“. Přichodne hajniče a přichodni hajnicy dźě maja so z wobšěrnymi teoretiskimi a praktiskimi zakładami zeznajomjeć. Při tym dźe mjez druhim tež wo temy, kaž su to tradicionalne wašnja, wěda wo brónjach, družiny dźiwiny, wobchadźenje z hońtwjerskim psom kaž tohorunja njeličomne zakonske zakłady.

W kónčnym pruwowanju dyrbja aspiranća na hońtwjersku dowolnosć swoje zamóžnosće w teoretiskim a ertnym dźělu kaž tež z třělenskim testom dopokazać. Rjemjesło hońtwjerjenja budźi mjez ludźimi dźeń a wjetši zajim, dokelž so mnozy, předewšěm žony, wot masoweho plahowanja skotu wotwobroćeja a chcedźa radšo cyle dokładnje wědźeć, kajke mjaso to skónčnje na swojim talerju maja.