foće: Silwija WjeńcynaLube dźěći, sće so to tež hižo raz prašeli, ko­tre dźěła ratarjo maja? Šulerjo 3. lětnika Wojerowskeje Zakładneje šule „Handrij Zejler“ podachu so z cyłej kopicu prašenjow k ratarjam. Prěnje pućowanje wjedźeše jich na polo njedaloko Wojerec. Ratar Roland Nuk powědaše jim wo plahowanju a žnjach hromaka, měješe pak tež překwapjenku za dźěći. Stajnje po dwěmaj dóstachu wone grat za kałanje hromaka. Na dołhej hrjadce smědźachu sami hromak kałać, štož tež zahorjeni zdokonjachu. Tak mějachu wšitcy słódny hromak k wječeri. Druhe pućowanje wjedźeše dźěći na truskalcowy dwór dr. Christiana Bocka w Kašecach. Najprjedy wobhladachu sej dźěła na polach, hdźež pomocnicy runje truskalcy, maleny, kosmački a holanske jahodki šćipachu. Po tym smědźachu sej młyn wobhladać, hdźež z rěpika wolij wutłóčeja. Wšitke produkty Kaščan­skeho dwora tež direktnje na městnje předawaja. Dźěći mějachu telko prašenjow, zo su skoro wobjedowu přestawku skomdźili. Knjez Bock jim wšitko sćerpnje rozkładowaše.