Drěwčansko-Minakałska hola je z dobrymi 20 kwadratnymi kilometrami najwjetši lěsny cyłk w Budyskim wokrjesu. Wosebitosć je, zo tam nichtó njesydli, zo lěs­ tuž rozsydleny njeje. Na sewjero­zapadnej kromje lěsneje kónčiny za­měst­nichu so wokoło lěta 1500 „drjewowi ­ludźo“, kotřiž běchu dźensnišu wjes Drěwcy z prěnim naspomnjenjom 1509 w stawiznach zakótwili. Ryćerske kubło, kotrež hodźi so hakle wot lěta 1604 wěsće dopokazać, wobsteješe prawdźepo­dobnje pod knjejstwom tych von Helwigsdorf hižo prjedy. Drěwcy steja tež we wuskim zwisku z Łazowskim burskim zběžkom z 25. měrca 1794, dokelž bě Drěwčanski chěžkar Michał Barč jedyn z nawodow zběžkarjow. Woni běchu Łazowskeho knježka w Mortkowje zajeli a jeho čwělujo nuzowali zběžkarjow dale njepřesćěhać. Přičina pozběhnjenja, kotrež zawini ćežke zapusćenja wokolnych kubłow kaž tež w Drěwcach, bě šmór­njenje swjateho dnja Přizjewjenja knjeza ze stron knjejstwa kubła. Skónčnje zakónčichu zběžk sakscy dragonarjo, kotrychž bě Budyske wyšohamtske knježerstwo pósłało. Rebelow pochłostachu, jich naškaraka Barča samo z jatbu w twjerdźiznje.