Nowa inscenacija NSLDź na hłownym jewišću „Hrěšna wjes abo Zabyty čert“ ze sylnym ansamblom a wusahowacej techniku
„Hrěšna wjes abo Zabyty čert“ rěka wjeselohra z pjera čěskeho awtora Jana Drdy, kotruž je sej Němsko-Serbske ludowe dźiwadło w přełožku Lory Kowarjoweje (a dodawkami dramaturgiju zamołwjaceje Madleńki Šołćic) jako swoju lětušu hornjoserbsku inscenaciju na hłownym jewišću wuzwoliło. Premjerje 11. małeho róžka slědowachu dotal tři dalše předstajenja, jutře, sobotu, maja zajimcy poslednju składnosć, sej kruch wječor a 5. jutrownika dopołdnja posledni raz docyła wobhladać. Na nich čaka, štož bě hóstna režiserka Rosemarie Vogtenhuber připowědźiła: ludowe dźiwadło w najlěpšim zmysle. Ani scenarij ani rěč njejstej potajkim přenaročnej, humor je častodosć rustikalny a dowoli sej někotružkuli smykłosć, dramaturgija je cyle na afekt wusměrjena.
