Wot 24. julija hač do 8. awgusta po­dadźa so serbscy młodostni na swětowe zetkanje młodźiny w Lissabonje. Maximilian Gruber je so z dušepastyrjom młodźiny, fararjom Gabrišom Nawku­, wo tym rozmołwjał.

Kak su so serbscy młodostni na wjeršk swětoweho zetkanja přihotowali?

G. Nawka: Na putnikowanju dekanatneje młodźiny w Róžeńće, njedźelu 4. junija, su so putnicy po Božej mši w gmejnskich rumnosćach zetkali, zo bychu wot referentki dušepastyrstwa, Lucije­ Škodźineje, dóstali přehlad wo wotběhu putnikowanja. Z pomocu PowerPoint­-prezentacije rozkładowaše wona wobšěrnje, što měli při pakowanju nachribjetnika wobkedźbować a što njeměli zabyć. Tež wšelake prawidła so rozjimachu, kotrež mějachu sebi młodostni za jězbu z busom zašćěpić. Njejedna so wšak wo někajki wulět z wopytom w zapadnych krajach Europy abo zo chcychu skónčnje raz Atlantik widźeć, ale jedna so wo putnisku jězbu, na kotrejž so młodostni mjez sobu we wěrje skruća a pohonjuja, zo bychu z pomocu dobrych počinkow za přichod prawe sebjewědomje wuwiwać móhli.

Clemens Jurk je sobotu a njedźelu za čas folklorneho festiwala powabne sceny filmował. Milenka Rječcyna je so ze serbskim filmowcom z Berlina rozmołwjała.

Što je Wam w pomjatku wostało?

C. Jurk: Na jednym boku běštej to napinacej dnjej, na druhim pak je nam filmowanje wulke wjeselo wobradźało. Přez kameru hladajo je napadnyło, kak rjenje wupyšene su Chrósćicy byli. A mi je so atmosfera na programach jara lubiła. Pólska skupina Legnica je so mi do pomjatka zašćěpiła, předewšěm stila jich rejow a barbow drasty dla.

Sće sam filmował?

C. Jurk: Ně, smy byli mały team, w cyłku smy byli třo. Mój bratr Benjamin je so wo naše derjeměće starał, předewšěm wo pitnu wodu. Mój towarš Sebastian Evans, je ze swojej trutu wyše Chrósćic lećał a wot tam motiwy zapopadnył. Tak je na wobrazach swjedźenski ćah widźeć a tež, kak so na dworach wšitko na nawal hosći přihotuje. Wón ma tak mjenowany jězbnu dowolnosć za wodźenje truty. Sam sym so wo wobrazy na zemi starał a z digitalnej 35 milimeterskej filmowej kameru wjerćał.

Što běše Waš poprawny nadawk?

Axel Arlt

Znajmjeńša za Braniborsku płaći wuprajenje, zo su społnomócnjeni za serbske naležnosće na krajnej a wokrjesnej runinje wažny hłós, dźe-li wo naležnosće našeho ludu. Na to je knježerstwowy społnomócnjeny, statny sekretar Tobias Dünow tydźenja na konferency z kolegowkami z wokrjesow a bjezwokrjesneho města Choćebuza w Złym Komorowje wuraznje skedźbnił.

Gremij je list Budyskemu krajnemu radźe Udej Wićazej schwalił, kotryž poćahuje so na tehdy aktualne połoženje nastupajo přikrótšenje personalneho městna tudyšeje społnomócnjeneje. Mějićelku zastojnstwa z jenož poł městnom, to w Delnjej Łužicy hišće dosć derje znaja. A tohodla njeje wopisowanje swójskich (braniborskich) nazhonjenjow žane mudrowanje wo tym, štož w Budyskim wo­krjesu snano klaca. Zakonsce zakótwjene rjadowanje, zastojnstwo serbskich społnomócnjenych z połnym městnom we wokrjesach Sprjewja-Nysa, Hornje Błóta-Łužica, Dubja-Blóta a w měsće Choćebuzu wutworić, je jich skutkowanje kwalitatiwnje a kwantitatiwnje njesměrnje polěpšiło. Tež to z lista jasnje wuchadźa.

Milan PawlikŠto by so dźensa jako tema za tutón stołpik lěpje hodźało, hač rozmyslowanje wo słowje folklora? Wčera dźě je so wón zahajił: naš „kulturny wjeršk lěta“ – Mjezynarodny folklorny festiwal Łužica! Dotalne rekordy, štož ličbu wopytowarjow nastupa, buchu hižo w předpředani zastupnych lisćikow přetrjechene. Dobre to znamjo – ničo njeje sobuskutkowacym wjetše myto, hač wulka ličba wopytowarjow! Po definiciji je zapřijeće „folklora“ kumštne słowo z časa romantiki a zestaja so z dweju jendźelskeju słowow: „folk“ = lud a „lore“ = sposrědkowanje abo wěda. Wone wopisuje imaterielne kulturne herbstwo wěsteho ludu abo nabožneje skupiny. Cyle w zmysle tuteje definicije smy z nahladnej ličbu našich swjedźenjow a nałožkow zapisk do němskeje lisćiny imaterielneho kulturneho herbstwa UNESCO docpěli. Wot lěta 2003 spěchuje UNESCO „widźomnosć a wuwiwanje žiweho narodneho herbstwa.“ XIV.