Kito Lorenc

Foto: SN/

M. Bulank

Basnje a smorženki Kita Lorenca, z dodawkom čěskeje poezije Kyrkonošow, je Ludowe nakładnistwo Domowina nam do ruki dało. Přeco, hdyž so basnik Lorenc swojeho wótřeneho, ironiskeho słowa jima, ma čitarstwo lekturu, kotraž jeho do raja najrjeńšeje, najlěpšeje poezije wjedźe – skerje zawjedźe. „Zymny kut“ rěka jeho nowa zběrka. Wjace hač wosomdźesat basni, k tomu dźesać wot čěskich basnikow z Kyrkonošow, wotwěraja durje, zwjetša sćicha do zašłosće a njewulkeje, skromneje přitomnosće, kaž to jenož basnje zamóža.

Kito Lorenc je wusahowacy, móhłrjec nestor nowočasneho serbskeho basnistwa, njeby-li tajkile titul hladajo na jeho starobu, ćim bóle pak za kreatiwnu młodosć wěrypodobny był. Lorenc je najbóle mytowany a do wyšiny sławy pozběhnjeny poet našeho ludu. Je nošer Mytow Hein­richa Heiny, Ćišinskeho, Lessinga, Hein­richa Manna a Petrarca. Jeho najwjetše myto nimo tajkeje sławy: Je wulkomišter serbskeho słowa.