Najwažniša lětuša edicija LND drje je nowostka „Pjeć lětstotkow – Serbja a reformacija“. „Předležacy zběrnik předstaja wuskutki Wittenbergskeje reformacije na Serbow“, pisa wudawaćel, serbski superintendent Jan Malink, w předsłowje. K wuznamnej róčnicy wudaty zwjazk ma 19 dwurěčnych přinoškow, kóždy króć najprjedy w němskej a po tym w serbskej rěči, dwójce w delnjoserbšćinje.
Wudawaćel je ze štyrjomi nastawkami zastupjeny. W teksće „Luther, Melanchthon a Serbja“ wěnuje so Malink reformatorej Lutherej, jeho najwušemu sobuwojowarjej Melanchthonej a jeju poćaham k našemu ludej. Čitar zhoni znate fakty, zo njeje Luther ženje w Serbach był, zo njeje so ani za ani přećiwo serbskemu přełožkej biblije wuprajił, kaž běchu to někotre serbske wosobiny w zašłosći twjerdźili. W swojich priwatnych rozmołwach za blidom pak bě, kaž na druhe ludy tež, hrubje na „Wendow“ swarjeł. Derje je, zo Malink rozłoži, što je Luther pod „Wendami“ zrozumił. Melanchthon pak měješe lěpši poměr k Serbam a dalšim Słowjanam, wšako bě jeho přichodny syn Kaspar Peuker Serb z Budyšina.