W tutej kolum­nje powědaja štyrjo redakciji SN znaći mjezynarodni awtorojo, wotměnjacy so pod pseudonymom „prof. Wink“, jónu wob měsac wo swojich­ nazhonjenjach a dožiwjenjach we wobłuku zetkanja kulturow, identitow, rěčow a narodnych­ mjeńšin.

Prof. Wink rady nahubnik-masku njewužiwa – štó žno to rady čini? Je ćežko dychać a so rozmołwjeć, je přehorce, nawoči zaběža a smorkać scyła móžno njeje (štož je nazymu jara wažne). Přiwšěm spyta prof. Wink optimistiska wostać a pozitiwne strony teje nam napołoženeje zawjazanosće namakać. Najprjedy raz móhło nahubnik wužiwać być pomocliwe při wostudłej lekturje – móžeš zywać a nichtó to njewidźi! Nimo toho móžeš swoje negatiwne začuće zwuraznić, bjez toho zo tamny to pytnje: Pokazaj někomu jazyk, hdyž jeho rady nimaš, hdyž z nim abo z njej pře­zjedny njejsy; ćahaj grimasu abo wěšej plunč w reakciji na słowa někoho atd.