W tutej kolum­nje powěda šěsć redakciji SN znatych mjezy­narodnych awtorow, wotměnjacy so pod pseudonymom „prof. Wink“, jónu wob měsac wo swojich nazhonjenjach a dožiwjenjach we wobłuku zetkanja kulturow, identitow, rěčow a narodnych mjeńšin.

Slepa ćma prof. Winka wobdawa. Wójna je zaso tu. Wójna je hewak přeco tam wonka, nětko pak bliska domiznje. Je w předzahrodce a prosy wo zastup. Sym žona, kotraž je sama doma, a cuzy muž wo durje kłapa, prošo wo pomoc. Daš jemu zastupić, byrnjež nutřkowna sirena wuła, abo wotpokazaš njewinowateho muža, kiž zadwělowany pomoc trjeba?

Wo wójnskej politice a wójnskich kóštach bu tójšto pisane. Njemóžu ničo dodać, jenož to, zo prof. Wink njeje ženje žiwa była bjez wójny – bjez spominanja na nju abo hrožaceje wójny dla. Zwučowachmy w zakładnej šuli błaznu škitnu naprawu „duck and cover“ – kaž bychu nas šulske ławki wobchowali přećiwo wjećbje za 18 atomowych raketow typa Titan II, wobdawacych moje domizniske město. Dopominam so, kak bě mje naš nan nowiny čitać wučił. Zakopolich so přez słowo a prašach so: „Što je genocid?“