Přihotujemy so na jutry. W tychle dnjach martrowneho tydźenja spominamy předewšěm na ćerpjenje Jězusa Chrystusa a na jeho smjerć na křižu.

Loni w septembrje su mnozy lajscy dźiwadźelnicy, chórowi spěwarjo, hudźbnicy a dalši pomocnicy w Chrósćicach wjacore razy pasionsku hru předstajili a tak Jězusowy wumóžacy skutk za wšitkich widźomnje na jewišću zwobraznili. Na křižu je Chrystus čłowjestwo z Bohom wujednał. Tak kaž běchu ludźo před nimale 2 000 lětami rjejili, wołaja tež dźensa: „Na křiž z nim!“ To pokazuje so předewšěm w tym, kak z nuzu ćerpjacymi wobchadźamy. Tež dźensa je křiž mnohim błaznosć a pohóršk.

Wo našim katolskim serbskim kraju so praji, zo je to kraj tysac křižow. Kaž naši prjedownicy tež dźensniši wěriwi wědźa, zo je křiž znamjo wumóženja. Njech wostanu tele njeličomne swjate křiže Bože­ žohnowanje za naš lud a kraj.