Smalace słónco, njepřestajna horcota a trajaca suchota su skerje typiske južnoeuropske zjawy. Kak wobchadźeja ­ludźo z lětušim ekstremnym lěćom? Smy so wobhonili.

Michaela Hrjehorjowa, přistajena Rěčneho centruma WITAJ w Budyšinje: Na dźěle mam wentilator stejo, kotryž so wobstajnje wjerći. Rumnosć je dosć wulka, tak zo ćopłotu wutraju. Warju sej tež čaj, kotryž po radźe fachowcow ćopły w małych lunkach piju. Po dźěle nětko wšědnje z kolesom na Budyski spjaty jězor kupać jědu. Při tym wužiwam chłódkojte pućiki. A přenocuju na balkonje pod hołym njebjom.

Grit Henčlowa, nawodnica Budyskeje pěstowarnje „Jan Radyserb-Wjela“: Dźiwam na to, zo dosć piju. Do mjezwoča sej tež rady wodu pryskam. Na dźěle w pěstowarni skazam za kubłarki lód abo smoothieje, kotrež sej w přestawce popřewamy. Dźěći móža so cyły dźeń na napitkach posłužować. Poskićamy jim brěčku, wodu a čaj. Wonka smy rano, tam tež snědamy. Dźěći móža so w bazenku kupać a z hadźicu wodu pryskać. Dopołdnja pak dźemy nutř.