Łužiscy ratarjo zhladuja z rozdźělnymi začućemi na wukónc žnjow

Budyšin (SN/MiP). „Lětsa ze žnjemi znajmjeńša jedyn a poł tydźenja přezahe započinamy“, praji Udo Noack, jednaćel Zdźěrjanskeho agrarneho drustwa Heidefarm na naprašowanje našeho wječornika. Syčomłóćawy zawoda su wot tydźenja póndźele na polach „po puću“, zo bychu ječmjeń žnjeli. Wón wočakuje wunoški pod přerězkom, dokelž su w Zdźěri wot kónca apryla do kónca meje přemało dešća měli – „a to je njedobre wuskutki na naše rostliny měło“, wón podšmórnje. Hižo w meji su w ječmjenju dočasnu zrałosć suchoty dla zwěsćili. Při tym jednotliwe zornjatka přespěšnje stwjerdnu a zwostanu małe. Ale tež na polach z druhimi rostlinami su Zdźěrjanscy drustwownicy hižo w meji wulke žołto-brune wusušene blaki na polu nadešli. „Wot škodow suchoty potrjechene su poprawom wšitke naše kultury, nimo ječmjenja tež pšeńca, rožka, tritikala a raps“, Udo Noack wuzběhnje a doda: „Jeli so tutón tydźeń hišće raz njedešćuje, potom změjemy tež snadne wunoški z našej kukuricu“.