Fritz Funda je so na 3. sakskej Slawiniadźe we wobłuku serbšćina jako cuza rěč wobdźělił. Šuler 9. lětnika Serbskeho gymnazija Budyšin pochadźa z Rownoho, hdźež chodźeše do tamnišeje Witaj-pěstowarnje. Serbšćinu wón tohodla wuknje, dokelž bě ju tež jeho njeboh wowka rě­čała. „Bohužel njeje rěč našej maćeri dale sposrědkowała. Mać pak chcyše wowcyne korjenje wobchować, a tak smój mój młódši bratr a ja wot pěstowarnje sem serbšćinu wuknyłoj.“ Zo je wona sylnje wohrožena, Fritz jara wobžaruje. „Tež po wuchodźenju­ šule chcu na kóždy pad dale serbować a rěč dale dać.“

Ze serbskimi tradicijemi so Fritz runje tak zaběra. W jutrownym času wóskuje jejka – a čini to hižo wot małosće. Jeho poprawny konik pak je chemija. Na Slawiniadźe je so wobdźělił, dokelž chcyše rjany kónc tydźenja z přećelemi dožiwić a nowych ludźi zeznać. „Bě kaž w prózdniskim lěhwje. Atmosfera bě wulkotna. Hačrunjež nimo serbšćiny žane druhe słowjanske rěče njewobknježu, njemějach žane ćeže, so z hinak rěčacymi wobdźělnikami dorozumić.“