Historiski měznik při Jakubowym puću drje hišće lětsa ponowja

Nuknica (SN/MWj). Starožitne zajimawosće často na prěni pohlad jako tajke spóznajomne njejsu. Ćim wažniše je je zachować, zo njebychu so zhubili. Runje tohodla angažuje so Roman Nuk z Nuknicy za historiski pućnik při puću z Prawoćic do směra na Baćoń abo Nuknicu. Hnydom blisko busoweho zastanišća při wotbóčce do Kopšina wuhlada kedźbliwy nimo ducy abo jěducy něhdźe dwaj metraj wysoki zornowcowy stołp – jeli scyła. Mnohim ludźom wón ani njenapadnje, dokelž na spěšny prěni pohlad ničo ­na wosebitosć njepokazuje. Hinak pola Romana Nuka. „Nimale wšědnje tam ­nimo jězdźu a so mjerzam, zo je stary pućnik tak skomoleny. Runje při Jakubowym ­puću je to škoda, dokelž tule wjele ludźi nimo dźe“, Nukničan powěda. Hižo před štyrjomi lětami je so wón na Budyskim krajnoradnym zarjedźe naprašował a zhonił, zo je wokrjes za stołp zamołwity. Při terminje na městnje ­běchu pomnikoškitarjo wokrjesa historiski wuznam pućnika spóznali a běchu sej přezjedni, zo njesmě so zhubić. Stało pak so ničo njeje.