Wolejbulowe mustwo Sokoła Budyšin je žiwe! Ćežke časy, w kotrychž su wo tym přemyslowali, towarstwo rozpušćić a wolejbulowe mustwo wotzjewić, su najprjedy přewinjene. Na treningu wobdźěla so zaso prawidłownje dźesać do třinaće hrajerjow. Dalši wažny fakt: Sokoł Budyšin wostanje serbski! Nowačkojo su młodźi Serbja abo sympatizanća. Wšitcy su so zažiwili, woni treningowe wobsahi wobohaćeja a staraja so tež wo zhromadnosć zwonka sportoweje hale. Harmonija mjez hrajerjemi „wěčneje młodźiny Budyšin“ a „noweje Sokołmłodźiny“ wjedźe tež k tomu, zo su dypkowe hry zaso nahladne. Bohu dźakowni su wšitcy přez nawrót sobustawa z najdlěšej přisłušnosću Sokołej Budyšin. Po přewinjenju ćežkeje chorosće chce Jan Kanngießer dale kruty wobstatk mustwa resp. přistajer wostać. A hdyž nawróća so zranjeni top-hrajerjo, potom so zawěsće tež zaso dypkowe hry dobudu.