„Posłuchaj lěkarja, prjed hač jeho ­trjebaš!“, serbske přisłowo namołwja.

Tuž wěnuje so student mediciny ­Pětr Dźisławk w nowej seriji znatym a mjenje znatym chorosćam, zo by je ­čitarjam trochu bliže rozłožował (11).

Budma abo pihi drje kóždy čłowjek na swojej koži ma. Husto wužiwamy zapřijeći synonymnje, štož je medicinsce tež absolutnje korektne. Jedna so wo blečki, nastawace přez bujny róst melanocytow, bańkow, kiž tworja pigment kože melanin. W našej towaršnosći stej so hladajo na proces nastaća blečkow rozdźělnej wurazaj zadomiłoj. Budma su pozdatnje přinarodźene. Něhdy ludźo tukachu, zo jeničce mać dźěsću mjenje abo bóle markantne wosebitosće kože dale dawa, čehoždla su wone w němčinje tež tak pomjenowane. Němski wuraz za pihi ­zwuraznja, zo zwjazowachu naši prjedownicy hromadki kóžneho pigmenta něhdy z chorosćemi jatrow, kotrež so ­runje kaž pihi hakle w běhu žiwjenja ­wuwiwaja. To wšak je njezmysł.