„Posłuchaj lěkarja, prjed hač jeho ­trjebaš!“, serbske přisłowo namołwja.

Tuž wěnuje so student mediciny ­Pětr Dźisławk znatym a mjenje znatym chorosćam, zo by je ­čitarjam trochu ­bliže rozłožował (42).

„Při rizikach a pódlanskich wuskutkach wobroćće so na swoju lěkarku, swojeho lěkarja abo na lěkarnika“, so we wabjenju nastajnosći prěduje. Tola dźensa je to hustohdy hakle druha opcija. Wjele spěšnišo docpějomny je mjenujcy fachowc, kiž so woprawdźe we wšěch wobłukach wuznawa: dr. Google. Dr. Google je nam dźeń wote dnja wot ranja hač do wječora k dispoziciji. Wšojedne što maš, dr. Google móžne diagnozy a ewentuelnje samo terapije wuplunje. Na jednym boku je to dosć wužitne: chori informuja so najprjedy jónu sami a zamóža tak wotwažować, hač so wopyt pola lěkarja abo w apotece scyła wudani. Hdyž tam potom tola du, su přihotowani. Na tamnym boku pak ­zamóže dr. Google tež nadměru znjeměrnjeć. Štóž nima nazhonjenjow z medi­cinskimi rešeršemi, toho dr. Google rady na wopačnu šćežku wjedźe. Ewentuelnje samo njewoprawnjene strachi wulce nješkódneje choroby dla wudyrja.