 Runje w dźensnišim času dźěl swojeho swobodneho časa narodnemu dźěłu wěnować njeje samozrozumliwe.

 Mam zaćišć, zo ludźo zapřijeće „třěšny zwjazk“ dźělnje wopak wukładuja. Třěcha njesteji nad domom, ale je dźěl domu. ... Samsne je z čłonstwom Domowiny: župy, sobustawske towarstwa a jich zhromadnosć Domowinu wučinjeja.

 Su pak tež cyłki, kotrež z nami njedźěłaja abo z kotrymiž so tuchwilu zhromadne dźěło njeradźi. Swoboda zhromadneho dźěła je, so wě, tež swoboda, njetrjebać ze sobu dźěłać ... Zhromadnosć pak sej žada wobstejace struktury a hižo skutkowacych akterow připóznać. Wšo druhe jenož njetrjebawši šćěpi a serbsku poziciju wosłabja.

 Je-li rěč wo infrastrukturje, njeńdźe w našim padźe wo dróhi, ale wo prašenje, kotre posłužby so poskićeja, zo bychu Serbja swoju rěč na městnje dale a lěpje nałožowali a pěstowali.

 Serbšćina měła być dalši aspekt kwalitatiwneho wuwića našeho regiona. Druhe kónčiny w Europje pokazuja, zo je to móžno a ma lěpšiny.