W adwenće móžeš w Slepjanskej kónčinje mystisku wosobu dožiwić, kotraž mjelčicy po wsy chodźi: dźěćetko. Tež we Wojerecach dźěćatko zaso chodźi.

Hdźežkuli wone zastupi, ludźo womjelknu. W swjatočnej ćišinje so Bože dźěćetko trójce pokłoni, kroči pomału doprědka, hdys a hdys ze zwónčkom w swojej lěwej ruce zwonjo. Husty běły šlewjer mjezwočo zakrywa, tak zo nichtó identitu młodeje holcy njezhóda, kotraž bu za čestny ­nadawk wuzwolena. Trójce dźěćatko – w Slepjanskej narěči dźěćetko – kóždemu ze zadłónju (Handrücken) praweje ruki po licu zjědźe. Potom ći wupyšeny prućik na ramjo połoži. A wobdari će z małej słódkosću, z worjechami abo z jabłukom. Při tym ani słowčka njepiknje. Tak jemu to tradicija kaza. Jenož z wopisanymi gestami z ludźimi komunikuje. Tak tež ze swojimaj přewodźerkomaj, kotrejž stej jemu nalěwo a naprawo po boku.