Při nalětnim wjedrje pućować a po horach krosnować – to njeje jenož w Sakskej Šwicy móžno. Štóž tole raz w Žitawskich horach wuspyta, móže tam tež hišće regionalnu atrakciju dožiwić.
Zahajimy cyłodnjowske pućowanje na Žitawskim hłownym dwórnišću. Tam zetkamy so hnydom na spočatku z wosebitosću kónčiny: Žitawskej wuskokolijatej železnicu. Ta jězdźi hižo wot lěta 1890 wšědnje po krutym jězbnym planje mjez Žitawu a hižo zdawna woblubowanymaj wulětnišćomaj Jonsdorfom a Oybinom.
Planowanja tuteje čary sahaja wróćo do lěta 1873. 10 lět pozdźišo załožichu železnisku towaršnosć. Wulkeho nawala wulětnikarjow dla su čaru mjez Žitawu a Oybinom lěta 1913 samo na dwukolijatu wutwarili. Po wójnje dyrbjachu kolije jedneje čary Sowjetskemu zwjazkej jako reparaciju přewostajić.
Z parnej železnicu podamy so do pjeć kilometrow zdaleneho Olbersdorfa. Jězba traje poł hodźiny a płaći za dorosćeneho dźewjeć eurow. Ćah wotjědźe hodźinsce ze Žitawskeho dwórnišća do Oybina abo Jonsdorfa a w samsnym rytmusu zaso wróćo. Wosebje dźěćom rjane to dožiwjenje.
