Patrick Weißig z teama Nysoweho filmoweho festiwala (NFF) zajimuje so za serbske filmowstwo. W Budyskim Kamjentnym domje je so wón z Luku Golinskim (tworićel kultury) a Miru Dubian (studentka) wo jeju krótkofilmje „Pytaś a namakaś“ rozmołwjał.

Zwotkel mataj lubosć k filmej?

L. Golinski: Běch hižo jako dźěćo wo tym sonił, něšto z medijemi činić. Lubosć je při dźěle z filmom nastała. Mira a ja smój zwěsćiłoj, zo mamoj podobnu ideju za film. Proces tworjenja filma běše napinacy, ale tež rjany. Absolutnje magiske je, hdyž charaktery na wobrazowce widźiš.

M. Dubian: Zajim za film je starši hač projekt, přetož přeco hižo rady filmy hladam. „Pytaś a namakaś“ bě prěni filmowy projekt, kotryž sym zwoprawdźiła, wot spisanja knihi přez wjerćenje hač ke kónčnemu produktej. To je mi cyle hinaši wid na tónle medij wotewrěło.

Staj mi rjekłoj, zo su wšitcy, kotřiž su za projekt dźěłali, tole „za wěc činili“. Što z tym měnitaj?