Wo zmysle a njezmysle tak mjenowaneho remake hodźi so wuběrnje diskutować. Na praksy, staru maćiznu takrjec zas a zaso wožiwić, wšak tajkale debata ničo njezměni. Nastupajo film je samo někotryžkuli radźeny pospyt – hlej na přikład „Ben Hur“ abo „Fabian oder Der Gang vor die Hunde“. W (popularnej) hudźbje je přiběrajcy z wašnjom, cyłe albumy znowa nahrawać – z dosć rozdźělnym wuslědkom. W literaturje pak je (dotal) skerje wuwzaće, samsnu stawiznu hišće raz napisać, chibazo słušeš k lózym jazykam, kotřiž tole mjez druhim Fjodorej Dostojewskemu wumjetuja. Tón abo tamny awtor by w tym zwisku snano rjekł, zo cyłe žiwjenje po kapitlach na ­jeničkim teksće filuje. Jurjej Kochej bě jeho debit „drje čitajomny, ale překisany a chětro słódki“, tak zo so něhdźe 60 lět po noweli „Židowka Hana“ znowa pjera jimaše, zo by wo Hance Šěrcec pisał. Rezultat jeho dźěła je njedawno pod titulom „Hana z Hórkow“ w Ludowym nakładnistwje Domowina wušoł.