Prawaki su wjeselo hribarja – lěs pak poskića nam wo telko wjace słódnych družin hribow, praji fachowc

W tutych dnjach wobradźa nazyma kóždemu, kotryž so za pytanje hribow hori, nanajzbóžniše wokomiki z korbikami połnych prawakow, čerwjenych kozakow abo brězakow. Po někotrych snadnych „hri­bowych lětach“ ma nětko samo tež lajk swoje ­wuspěchi, bjeztoho zo „hribowe městna“ znaje. Ale – hač wuspěšny abo nic – tajki přebytk na čerstwym lěsnym powětře je stajnje duši a strowoće na ­wužitk.

Poradźowar hribarjow

„Sezona hribow je přez cyłe lěto“, praji mi poradźowar hribarjow Christian Sćapan. Sym so z nim na rozmołwu zetkał, zo by nam hladajo na nazymski čas – čas hribow – tróšku wjace wo tutych fascinowacych, tež dźensa hišće potajnych žiwochach rozprawjał. Dołho wšak su je wědomostnicy rostlinam přirjadowali. Dźensa pak zaměstnja woni hriby skerje blisko zwěrjatow, dokelž njewužiwaja za žiwjenje proces fotosyntezy. Město toho so wot rozpušćenych organiskich substancow zežiwjeja.