7. julija 1892 narodźi so w Droždźiju Herman Šleca. Dr. Jan Cyž hódnoćeše jeho pozdźišo ze słowami „wučer, wědomo­stnik a organizator serbskeho towarstwoweho žiwjenja“. Wučer bě w Bukecach, po wupokazanju ze Serbow w šuli blisko Lips­ka (tam bu wjacore razy swojeho skutkowanja za serbstwo dla zajaty), po 1945 na serbskim gymnaziju we Warnoćicach. Z disertaciju wo Janje Pětrje Jordanje zdoby sej doktorski titul. Organizatorisce dźěłaše za wjacore towarstwa, tak jako sekretar Domowiny, wosebje pak zasadźowaše mocy za Serbski Sokoł. Bu sobuzałožer prěnjeje jednoty w Budyšinje w lěće 1920. Mjez 1923 a 1927 bě jednaćel Sokoła. Wot 1923 pisaše w Serbskich Nowinach w „Sokołskim kućiku“ trěbnu sportowu terminologiju a rozprawješe wo dźěławosći jednotow, wot januara 1923 wuchadźeše wokolnik „Sokołske Listy“ jako přiłoha. Wot lěta 1924 redigowaše Šleca „Sokołske Listy“ jako měsačnik. W lěće 1926 wuda mały „Sokołski spěwnik“, 1927 knižku „Prěkuš“ (Reck) jako nawod k zwučowanju. Wón organizowaše tež wjacore kursy za nazwučowarjow, funkcionarow, zajězdy a swjedźenje. Dr. Herman Šleca skónči 26. měrca 1948 swoje žiwjenje. Mikławš Krawc

Před dlěšim časom rozmołwjach so z wučerjom za cuze rěče mjez druhim wo Serbach a jich boju wo zachowanje swojeje ­rěče a kultury. Při tym pokaza wón dosć ambiwalentne nastajenje: Na jednej stronje připóznawaše prócowanja Serbow, swoju kulturu zakitować a folkloru kaž tež nałožki dale pěstować. Na tamnej stronje pak zastupowaše měnjenje, zo nima serbšćina žadyn přichod a zo by so na swěće najlěpje scyła jenož jedna rěč rěčała. Wšitko druhe wšak jenož k njetrjebawšim njedorozumjenjam mjez ludźimi wjedźe. Kajke to spodźiwne słowa z erta wučerja za cuze rěče!

Nowy kulturny poskitk SLA pod hołym njebjom před dopisnicowej kulisu stareho města z poradźenej premjeru

Tajki a hinaši jazz, ukrainski pop, minimal music, akordeonowe zynki na nanajwyšim niwowje, hiphop, ludowa hudźba, rědke kompozicije za smyčkarjow, spoken word, akustiski punk a hudźbno-literarny wječor – prěnja „Kulturna zahroda“ Serbskeho ludoweho ansambla wotbłyšćowaše wuměłski spektrum, kajkiž tak kompaktnje dotal najskerje nihdy w Budyšinje dožiwić njebě. Snano samo překompaktnje – nimale cyły junij předstajichu so pod Röhrscheidtowej baštu stajnje wot srjedy hač do soboty najwšela­koriši hudźbnicy, poeća-performerojo, spěwarjo a dźiwadźelnica –, runje wotydźenju wosta tu a tam tójšto městnow njewobsadźenych. To wšak ničo wo kwaliće jednotliwych programow njewupraja. Nawopak, wosebje snadnje wopytane wukopachu so jako bjezmała intimne wjerški, na kotryž wopytowarjo zawěsće přespěšnje njepozabudu.

Składnostnje 150. posmjertnych narodnin fararja, spisowaćela a přełožowarja Jurja Wingera čitaše Tomaš Kliman wčera we wobłuku rjadu „Zynki a linki“ Serbskeho ludoweho ansambla na derje wobsadźenej Krawčikec žurli w Chrósćicach štyri skerje mjenje znate powědančka z jeho tworjenja, kiž buchu něhdy w Katolskim Posole kaž tež w časopisu „Łužica“ wozjewjene. Pianistka Soyoung Kim postara so z kom­pozicijemi Bjarnata Krawca wo hudźbne wobrubjenje. Kliman a Kim předstajitaj ­samsny program dźensa wječor w 19.30 hodź. w Budyskej Röhrscheidtowej bašće. Foto: Feliks Haza