Budyšin (SN/bn). „Njesmjertnosć“ rěka twórba Lukaša Čórlicha, kotraž dožiwi we wobłuku wčerawšeho sinfoniskeho koncerta Serbskeho ludoweho ansambla swoju prapremjeru na hłownym jewišću Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła. Młody, 24lětny Kulowski komponist bě ju na baseń samsneho mjena Handrija Zejlerja spisał a z njej wubědźowanje Towaršnosće za spěchowanje SLA „Kocor 2.0“, wupisane jako projekt swjedźenskeho lěta składnostnje 200. narodnin Korle Awgusta Kocora a 150. posmjertnin Zejlerja, dobył. „Što radosć rjeńšu dawa, hač zwěsćić, kelko talenta wosrjedź Serbow rosće? Wubědźowanje bě wěste riziko, wšako njewědźachmy, što z njeho wuchadźa. Rozsud za wulkotnu twórbu, kotruž smy runje słyšeli, pak bě jury w zahoritej přezjednosći tworiła. Wažne nam bě a je, zo so tworićelska mysl dale dawa, zo nowe zynki a kompozicije zaklinča. Wšo dobre Lukašej Čórlichej na swojim wuměłskim puću – dale tak!“ To rjekny předsyda towaršnosće Sieghard Kozel a dźakowaše so dobyćerjej přepodawajo jemu kwěćel.

Budyšin (SN/CoR). Nimale 20 zajimcow je wčera wječor knižna premjera prěnjeje prozoweje zběrki „Na motawych mjezach“ Benedikta Dyrlicha do Budyskeje Smolerjec kniharnje přiwabiła. Přepo­dawši nowostku wjelelětnemu awtorej ­Ludoweho nakładnistwa Domowina a bywšemu šefredaktorej SN wuzběhny jednaćel LND Syman Pětr Cyž, zo „njeje wudaće jenož hladajo na wobsah, ale tež na wuhotowanje radźene“. Wobalku pyši wolijowa mólba serbskeje tworjaceje ­wuměłče Boženy Nawki-Kunysz (1946– 2000). W rozmołwje z lektorom Pětrom Thiemannom podšmórny Dyrlich hišće raz, štož spisa hižo w eseju 1985 wo tworjenju molerki, kotrež bě jeho „přeco zahoriło“: „Połojcu wěrnosće nazhonimy wšak wosnje“ – to, štož cyle hłuboko tči, so w nocy pokazuje. Spisowaćel rozłoži, zo wjele motiwow za swoje teksty ze sonow bjerje. Tak tworješe awtor připo­słucharjam móst k powědančku „Bruno so zabłudźi“, kotrež wčera předčita. Je to jedne z dohromady wosom prawozje­wjenjow zběrki, kotraž wobsahuje teksty z pjeć lětdźesatkow.

Publikum je rozsudźił a ze sylnje wobsadźeneho koła kandidatkow Fionje Grond koncert we wobłuku wuznamneho festiwala „Women in Jazz“ wobradźił. Bjezdwěla by sej to kóžda z nominowanych dorostowych wobdźělnicow zasłužiła. Byrnjež tajki zjawny wotum zwjetša mało wo wuměłskej kwaliće wuprajił a so tohodla woprawnjeneho razu kritisce wobhladować hodźał, jedna so přiwšěm wo woblubowane a naposledk legitimne wašnje zwuraznjenja wole wothłosowacych. W tym zwisku poskića so mały myslowy eksperiment: By-li so někajka pjana horstka, teptaca serbske koło, po tymle procedere za někajki folklorny festiwal kwalifikować móhła, by najskerje nadosć hłosow z Łužicy dóšło, předewšěm potom, hdyž za to tři, štyri kliki kompjuteroweje myški abo wotpowědna ličba porstowanjow na šmóratku dosahaja.

Wuběrna (!) dobyćerka Halleskeho wubědźowanja je z dohromady něhdźe 7 000 hłosow 469 dóstała. Bosćan Nawka

Kónc tydźenja roznjese so zrudna powěsć, zo je čěski dirigent, hudźbnik a komponist Jan Chlebníček nahle zemrěł. Nic jeno Serbski ludowy ansambl česći sej jeho zasłužby wo serbsku hudźbu a jeho prócu při jeje spřistupnjenju serbskej ludnosći.

Jan Chlebníček narodźi so 15. decembra 1935 w čěskich Vikýřovicach. Na konserwatoriju w Kroměřížu da so w předmjetach pišćałka, wioloncello a dirigowanje wuwučować. Wot 1956 do 1958 skutkowaše jako fletist w Morawskej filhar- moniji w Olomoucu. Hižo za čas studija bě tohorunja dirigent při dźiwadle „Jonas Záborsky“ w Prešovje. Po tym, zo bě tam tři lěta dźěłał, nastupi městno jako dirigent w Słowakskim ludowuměłskim ansamblu (SĽUK) w Bratislavje. 1970 přesydli so do Budyšina, hdźež skutkowaše wot 1. nowembra 1969 do 21. julija 1981 jako kapałny mišter a wot 1. awgusta 1989 do 31. decembra 2000 jako nawoda orchestra Serbskeho ludoweho ansambla. 1977 bu z Wuměłskim mytom Domowiny wuznamjenjeny.