Ličby natyknjenjow w zwisku z koronawirusom wšědnje dale stupaja. Mějachmy-li wčera rekord schorjenych, su strowotniske zarjady wokrjesow dźensa hižo nowy wozjewili. Tež Budyski wokrjes je w běhu krótkeho časa kritisku hódnotu 50 nowych infekcijow na 100 000 wobydlerjow w běhu sydom dnjow a tak najwyši schodźenk pjeć docpěł. Wobydlerjo wokrjesa maja so wot njedźele po nowych postajenjach měć, kotrež zjawne žiwjenje wobmjezuja a samo w priwatnym wobłuku kontakty zakazuja. Wčera je sakske knježerstwo nowe postajenja wozjewiło. Mnozy wobydlerjo boja so dalšeho lockdowna, kaž jón w nalěću mějachmy. Dopominam so na wokomik, jako wobmjezowanja wolóžichu. Zo změjemy nazymu znowa přiwótřene połoženje, bě za mnje daloko preč. Poprawom měli nětko ćim bóle dalšemu wupřestrěću zadźěwać.
Směmy jako Serbja při temje brunica na něšto druhe myslić hač na wotbagrowanje serbskich wsow spominać? Něhdyša briketownja w Hórnikecach je nětko industrijny pomnik, spominacy na dźěl procesa zmilinjenja brunicy, kotrež je nimale połdra lětstotka stawizny Łužicy postajało. A štož běchu tu po zawrjenju briketownje hižo 1993 skónčili, so nětk po cyłej Łužicy nachila: 2038 budźe kónc wudobywanja a zmilinjenja wuhla, tohodla smy hižo dźensa wosrjedź změny strukturow. Tež z tutym wužadanjom nas Hórnikečanski muzej konfrontuje.
Nětko wučerjo ze serbskich do swobodnych šulow ćěkaja – aktualnje z Ralbic kaž tež hižo dwaj z wonych čěskich wučerjow, kotřiž běchu přez statnej programaj do Serbow přišli.
Před 19 lětami sej nichtó njeje předstajić móhł, abo smy kaž prewentiwnje na tym dwělowali, zo bychu serbscy wučerjo na swobodnej šuli dźěłali – wěstoty a mzdy dla. Tehdom, po Chróšćan zběžku, su so nam hłowy kurili z rozmyslowanja, kajke serbske šule chcemy měć.
Swobodne serbske šulstwo, wot pěstowarnje hač do abitury – to bě tehdy wulki són. A ze słowjanskim profilom, wjercholacym w abiturje, kotraž je w Čěskej kaž w Němskej připóznata. Rjady na gymnaziju bychu čěscy šulerjo pjelnili. Tónle cil zdawaše so mi realny, wšako je nam čěske knježerstwo hnydom po Chróšćan zběžku jako naprawu solidarity wučerja čěšćiny financowało – mjeztym čini to hižo 18. lěto. Prěnja wučerka w tutym statnym čěskim programje běše Jana Štillerová, jeje naslědnik bě Pavel Šlechta a nětko je to Jan Breindl.
30 lět jednoty Němskeje wotbłyšćuje zdobom tři lětdźesatki prócowanja wo sobupostajowanje a zawěsćenje zajimow serbskeho ludu. Štož wobhladowachmy jónu jako rozrisanje w poslednim wokomiku, je mjeztym připóznaty zakład wšeho dalšeho wuwića nastupajo zakonske zakótwjenje serbskich prawow. A protokolowa notica k artiklej 35 zjednoćenskeho zrěčenja mjez bywšimaj němskimaj statomaj dale płaći.
Měznik mjeńšinopolitiskeho wuwića w zjednoćenej Němskej bě braniborski Serbski zakoń 1994, swój čas jedyn z najmodernišich w Europje. W Sakskej njejsu tak chětře zwólniwi byli wzdać so dawno zestarjeneho Serbskeho zakonja, wobzamknjeneho wot Sakskeho krajneho sejma 1948. Ale 1999, lěto po jeho 50. róčnicy, je so tež to poradźiło. Frakcija PDS bě naćisk zakonja zapodała, wužadanaj běštaj nětko tehdyši minister Hans-Joachim Meyer a jeho ministerstwo.
Ale hižo dwě lěće pozdźišo zwrěšći Chróšćan zběžk, statnje postajenemu zawrjenju tamnišeje srjedźneje šule zadźěwać. Serbski zakoń a artikl 6 sakskeje wustawy njeběštej so docyła jako škit wopokazałoj.
„Štož dołho traje, budźe derje“ rěka stare prajidmo, kotrež móžeš na kedźbyhódne wobzamknjenje krajneho zjězda Južnoschleswigskeho wolerskeho zwjazka (SSW) z minjeneje soboty poćahować. Klětu k wólbam zwjazkoweho sejma SSW ze swójskej lisćinu kandidatow w Južnoschleswigskej, w Kielu a na kupje Helgoland nastupi. Zo narodne mjeńšiny a dalši sympatizanća w druhich zwjazkowych krajach – kaž w Sakskej abo Braniborskej – tutych kandidatow wolić njemóža, njetrjebamy wobžarować. Nawopak, to je skerje lěpšina za cyłkowne předewzaće: Wolerski potencial SSW tči w Schleswigsko-Holsteinskej, tu wobsteji realna šansa, trěbnu ličbu wolerskich hłosow docpěć a sej mandat zdobyć.
Mjez počasami je nazyma wšěm na kulturje zajimowanym to, štož je zahoritym přećelam basketballa tak mjenowana crunchtime. Čas potajkim, w kotrymž (we wězo wobmjezowanym ramiku) wo něšto, hdyž nic wo wšo dźe. Lětsa tele trochu himpotace přirunowanje samo bóle přitrjechi hač hewak. Wšako wojuja najlěpši protagonisća mjenowaneho sporta tuchwilu wo „swětowe mišterstwa“, kaž to w Americe mjenuja. Zo z tym hišće hotowi njejsu, zaleži na wěstej pandemiji, wo kotrejž budźe něhdy rěkać, zo je jasnu cezuru wuskutkowała, wobwliwowacu wšitke fasety zjawneho žiwjenja. A kotraž je nam njesměrnu paradu nosow wobradźiła, dźakowano posłownje zrozumjenemu zahubnemu škitnemu nahubnikej. Někotři wužiwaja wony njewoblubowany čwak płatu samo jako nadrowc za brodu (Kinn) – čehodla, to najskerje sami njewědźa, chibazo mamy to jako formu perfidneho protesta rozumić. Sym wćipny, hdy wuhladamy prěnich mopedistow z nahłownikom na kokaču (Steiß).
W časach do korony bě samozrozumliwe, zo so jenički kónc tydźenja njeličomne zarjadowanja najwšelakorišeho razu wotměwachu. Čłowjek móhł so tehdy druhdy roztorhać, by-li jenož někotre z nich wopytać chcył. Jako nowinar sy lubu nuzu měł, po móžnosći z kóždeho městna mału rozprawu dóstać. W měrcu bě nimale wot jednoho dnja na druhi wšo nimo. Kóždežkuli zetkanje wjacorych ludźi bu wotprajene, dokelž bě zakazane. Prěni čas bě to jenož někak spodźiwne a njezwučene, zo so nihdźe ničo njestawaše. Čim dlěje pak tele wobmjezowanja korony dla wobstejachu, ćim bóle so čłowjek za tym žedźeše so zaso z druhimi zetkać, pobjesadować abo sej nazhonjenja wuměnjeć móc. Tónle čas přetrać za někotrehožkuli lochki njebě. Derje, zo su wjacori ludźo tehdy wjele idejow zrodźili, z kotrymiž su mnohim pomhali.
Na mjezwočach šulskich nowačkow knježeše wulka radosć. Bě wočiwidne, zo so pjerachojo na šulu wjesela. Štóž je lětsa składnosć měł sej na zastup do šule dóńć, tón měješe zbožo. Dalši móža so jenož toho nadźijeć, zo něhdźe foto wuhladaja, na kotrymž je „jich“ šulski nowačk widźeć. Wšako njemóžeše wulka ličba přiwuznych a přećelow na šulskim zastupje pódla być. A to wšo jenož teje korony dla.
Zawěsće je kóždy z nas hižo podobnu situaciju dožiwił. Rozmołwješ so z někim zwonka Łužicy serbsce a bórze prašeja so tamni ludźo, kotru rěč to nałožujeće. Tak dźěše so našej swójbje lětsa tež zaso w dowolu. Serbšćina je naša maćeršćina. Naju dźěći wopytaja samozrozumliwje serbsku šulu, so serbsce alfabetizuja, spěwaja, sej z tamnymi hrajkaja, serbske nałožki a tradicije pěstuja ... Naša wotmołwa wubudźi w žonje, bydlacej w Hannoveru, rudźace a njespokojne začuće. A na to nam wona powěda, čehodla. Z 18 lětami staj so z mandźelskim hnydom po kwasu z Kazachstana do Němskeje podałoj, wšako bě wón potomnik Němcow w Ruskej. Staj so wo lěpši přichod swojeju dźěsći w jim cuzym kraju nadźijałoj a chcyštaj jónkrótnu šansu wužić. W Kazachstanje wšak bě hospodarska situacija přewšo špatna. Město toho zo byštaj pak dźěsćomaj kazachske korjenje posrědkowałoj a jimaj tež rušćinu spřistupniłoj, staj po hinašim puću kročiłoj. Rěčeštaj z hólcomaj němsce, wšako dyrbještaj do němskeje pěstowarnje a šule chodźić, hdźež rušćina tema njebě.
Župy pod třěchu Domowiny su wažna organizatoriska struktura za narodne skutkowanje na městnje, we wokrjesach a komunach. Telko, kaž su za čas NDR wobstali, hižo wot 1991 njeje. Tehdy běchu sej zastupjerjo wšitkich delnjoserbskich župow Choćebuz, Gubin-Baršć, Kalawa-Lubin a Grodk přezjedni, zo maja jenož hromadźe w nowowutworjenym kraju Braniborskej trěbnu móc, z jednym hłosom za delnjoserbske zajimy wojować. Podobnje myslachu w mjeztym sakskimaj župomaj Běła Woda a Niska. Tež wonej so 1991 zjednoćištej a tworještej předchadnicu dźensnišeje župy „Jakub Lorenc-Zalěski“. Wšitke tele cyłki buchu po Druhej swětowej wójnje załožene.