Młodostna Annabell Wandeltec z Měrkowa wukubłuje so na pohrjebnisku fachowču

Smjerć je tema, z kotrejž so młodostni skerje njezaběraja. Wšako zdawa so za nich hišće daloko preč być. Cyle hinak začuwa to Annabell Wandeltec z Měr­ko­wa. Poprawom njeběchu smjerć, po­hrje­by a kěrchowy ničo za nju. Jako dźěćo je so­ jich bojała. Dožiwjenja ze staršimaj w dowolu pak su jeje nutřkowny wobraz dospołnje změnili. „Často smy sej mjez druhim tež kěrchowy wobhladali. W druhich krajach su wone přewšo pisane. Tam njeje so zrudoba tak wotbłyšćowała. Sym so tuž dale a časćišo z tematiku rozestajała a pytnych, zo wjele wjace za prašenjom kołowokoło smjerće tči“, mi 17lětna wukubłanča powěda.

Rentnar a što potom – wuměn-karsku swobodu wužiwać abo wužadanje přiwzać (28)

Na Wjesnej dróze w Konjecach wabi před Šołćic statokom pokazka na Pčólnicu Reg­ina k pozastaću. Tam wjele widźiš a zho­niš, hdyž z pčołarjom Janom Šołtu do zajimaweje a powučneje rozmołwy přińdźeš. Klětu budźe jemu 80 lět. Dźě­łapołne dotalne žiwjenje je jeho for­mowało, a swoju agilnosć je sej tež jako wuměnkar zachował.

Wosrjedź Druheje swětoweje wójny narodźi so Jan Šołta w Salowje. Hižo z pjeć lětami zastupi do šule. Dokelž so nan hižo z wójny njena­wróći, dyrbješe so hromadźe z maćerju wo 16 hektarow wulke ratarstwo starać. Šulu wucho­dźiwši je so na Wojerowskej ratarskej šuli wuku­błał. Po tym zo bu mać 1959 nuzowana prodrustwu přistupić, so Jan Šołta, njerady drje, ratarjenja wzda a dźěłaše wot toho časa we Wojerowskej twarskej uniji, hdźež so na powołanskeho šofera překubła. Po winowatostnej słužbje w armeji dźěłaše hač do lěta 1970 w Salowskej cyhelnicy.

Fonds „Čiń sobu!“ pomha tamniše lokalne industrijne stawizny we wjesnym zhromadźenstwje bóle zakótwić

Ze stawiznow wurosće identita. Indu­strijne stawizny će wćipne činja­, hdyž su hišće swědčenja, z kotrymiž móžeš so rozestajeć. Za to pak trjebaš angažowanych wobydlerjow.

W Barće, gmejna Malešecy, zdawa so to wšo na jednym městnje być. Techniski pomnik bazaltowy zawod, hdźež běchu sej wot 1930 hač do 1993 přez lětdźesatki wjacore generacije wjesnjanow swój wšědny chlěb zasłuželi, nětko z lokomotiwu bywšeje jamoweje železnicy sym­bolisce wosrjedź wsy steji. Horliwcy su stawizny tam „přinjesli“, hdźež wšědnje na nje storčiš. To bě prěni zwoprawdźeny z dohromady pjeć projektow, mytowanych we wobłuku lońšeho idejoweho wubědźowanja „Čiń sobu!“.

„Znowazjednoćenje Němskeje – són a woprawdźitosć“ rěka kapsna kniha z pjera Waltera Leonharda. Rodźeny ­Durinčan je 40 lět we Wětrowskej šamotowni­ dźěłał. Serbske Nowiny wozjewjeja­ jeho trochu wudospołnjene, wot Arnda Zoby a Friedharda Krawca ­z přećelnej­ dowolnosću nakładnistwa DeBehr zeserbšćene dopomnjenki.

Štóž sej mysli, zo da so Ruska ze sankcijemi abo z poniženjom zatrašić, tón kmanosć tohole ludu, ćerpjeć móc, hobersce podhódnoća. Móžeš zaćišć zdobyć, zo sej Němcy na wuchodźe Rusow dźensa bóle česća a lěpje rozumja hač za čas NDR.