Před wuslědkami lětušich europskich wólbow sym do wukraja ćeknył. Sedźu na brjohu morja na kromje kupki Mallorca a čitam sej čěske a Serbske Nowiny. W čěskich čitam na přikład wo tym, zo je Němska definitiwnje dźělena na „stare zwjazkowe kraje“ a na „něhdyšu NDR“. A kaž přeco so prašam, čehodla so njepisa „nowe kraje“, čehodla so ludźo přeco radšo za staru hač za nowu identitu rozsudźa? Dopominam so na Jurja Kocha, kotryž je mi jónu prajił, zo wobžaruje, zo NDR njeje šansu dóstała, eksistować jako swójski demokratiski stat, přetož to by za wuwiće towaršnosće snano wužitniše było hač spěšne přizamknjenje k druhemu dźělej Němskeje. Snano ma prawje, chiba by to tež Serbam pomhało, dokelž by wjac ludźi doma wostało? Bohužel to ženje njezwěsćimy. „Tehdom njejsu ludźo w dołhich časowych horicontach přemyslowali, su hnydom zapadnu hriwnu chcyli,“ rjekny knjez Koch.