Sydom Serbow za kulojtym blidom na ultimatiwnym kokanju.
Tema: Poslednja reforma serbšćiny do kónca swěta.
Rěčna komisija je so ze suicidnej doporučenku sama ad acta lehnyła.
rěčespytnica: „Namjet rěčneje komisije: Pisamo, kaj pójedamo.“
měšćanski: „Teho sym so dawno hižo bojał ...“
wjesny I: „To rěka: toho!“
měšćanski: „My pak tak rěčimy – a wězo tež tak porjadnje pisamy.“
wjesny I: „To sym pótnoł, hdyž sym wam w měsće moje neple předał.“
wučerka: „Prošu standard! Po standardźe su to běrny, wšo druhe by šulerjow iritěrowało ...“
rěčespytnica: „Standart jo órntlich dwurěčnosć prošu, dosć němskich słowow w kóždej sadźe!“
wjesny II: „Frajlich, 2plus. Ale ta gra-, gra-, gramatika? Trjeb′mo tón cajk überhaupt šće?“
rěčespytnica: „W instituće smy zwěsćili: Gramatika je komunikatiwna barjera ...“
młodostna: „To ja šajse namakam. To budź′mo bjez kóncowkow proběrwać!“
mudračk: „Namakaš? Ty tola ani pytała njejsy! Wjedź mje radšo do spytowanja!“
młodostna: „Me too!!! Ey Alter, dźerž klamu!“
rěčespytnica: „Móžemy skónčnje wothłosować?!“
wjesny I: „Wjetšina pak hišće njeje wěrnosć – žadam sej regionalne kwoty!“
